عشق من و بابا

امروز كه دارم اين مطالبو برات مي نويسم 2/10/91 هست و دو روز از يلدا گذشته ، روز يلدا وز خوبي براي من بود ، نهار با دوستام از جمله بهار رفتيم رستوران و بعدش با بابا رفتيم خونه آقاجون ، بعد از ما هم دايي حسن و زن دايي و علي و هستي آمدند كه با اومدن آنها خوشحالي تو تكميل شد ، كلي بازي كردي ، رقصيدي ، شيطوني كردي و تا آخر شب پابه پاي ما آمدي ،شب ساعت 1 خوابيدي ، از هر چه ما خورديم هم خوردي ، شب به اصرار علي و هستي ما هم خونه آقاجون اينا مونديم و صبح از املت معروف آقاجون خورديم و برگشتيم خونه ، دايي حسن اينقدر با حرص لپتو كشيده بود كه دستتو گذاشته بودي روش ، راه مي رفتي و مي گفتي " درد " و من كلي دلم برات سوخت شما خيلي دختر خوب ، زيبا ، با نمك ...

ديشب (29/08/91 ) من ، شما و عمه اشرف رفتيم بيرون براي گرفتن مرغ كه توي ماشين من همش ازت مي خواستم كه بابايي رو به اسمش صدا كني ، آنقدر من و عمه اشرف بهت گفتيم تا اينكه براي اولين بار گفتي " محمد " بابا و من خيلي خوش حال شديم و در راه برگشت رفتيم شيريني فروشي پاييزان و شيريني گرفتيم ، وقتي رسيديم خونه همش مي گفتي " محمد " و با يه حالت قشنگي هم عنوان مي كردي قربون دخترقشنگ و زرنگم برم من ...

روز 21/08/91 ساعت 7:30 صبح همراه مادر جون و آقاجون رفتي براي زدن واكسنت ، دختر خيلي خوبي بودي و بد اخلاقي نكردي ، از لحاظ قد و وزن هم در وضعيت عالي بودي ، كمي همون روز بي حال بودي و تب داشتي و شب بد خوابيدي اما بعد همه چيز برطرف شد و به شكل اول بازگشت آفرين دختر خوب و شجاع مامان  

چهار شنبه سوري سال 90 لواسان و حسينيه سادات اينم عكس وقتي كه داشتيم خانوم خانوما رو براي نهار آماده مي كرديم عكس عيد غدير سال 90 كه شما و آرين هردو نشسته بودين رو پاي خاله عشرت ( خاله پدرت ) كه تو رو هم خيلي خيلي دوست داره و همش دلش برات تنگ مي شه ، اون 100 تومني هم اولين عيدي بود كه شما به مهمونا دادي عكس اولين برف زندگيت در سال 90 قربون اون حجابت برم قشنگم ، حاج خانم اينم عكس اولين باري كه بردمت آرايشگاه ، اسم آرايشگاهت پيوند بود و اسم آرايشگرت هم سپيده بود كه براي عيد غدير رفتيم ، اينقدر ساكت پيش سپيده نشسته بودي و خودتو تو ايينه نگاه مي كردي كه همه تو آرايشگاه عاشقت شده بودند ، براي بار دوم...

دختر قشنگم با تمام وجودم دوست دارم و براي راحتي و آسايشت هر كاري لازم باشه انجام مي دم و هر ناملايمتي رو تحمل مي كنم ، دوست دارم گل قشنگم   من از آغاز مي ترسم من از پرواز مي ترسم من از آغاز يك پرواز بي احساس مي ترسم من از تكرار مي ترسم من از انكار مي ترسم من از تكرار انكار همين احساس مي ترسم ..  * آرزو مي كنم يه روز با همه وجودت درك كني و بفهمي كه چقدر برام عزيزي و دوست دارم *

به آوازي مي انديشم كه شبي پر شور زير پنجره اي به غفلت خوانده باشم به دلي كه پشت پنجره گريسته باشد و به انگشتاني لرزان كه فشرده باشد ميله‌ها را در آن كوچه‌هاي تيره دراز دور نوجواني چه كسي به شور و شيدايي خوانده است لحظه‌اي كه كنار پنجره من به دريا و ماه درشت پريده رنگ مي نگرسته ام ور نه به تاريكترين كوچه‌هاي رويا سرگشته چرايم ؟ و چرا به آشيانه و باليني انديشه نمي كنم به تاريكترين كوچه‌هاي رويا كه تشويش چهره به شيشه‌هاي پنجره چسبانده و سايه‌هاي ترديد هر سويي در تاريكي آويزان است ...

وقتي 15/3 داشتيم با اتوبوس فرودگاه مي رفتيم سوار هواپيما بشيم با صداو نگاه فهموندي كه ميخواي دستگيره رو بگيري و توي اين كار بابايي كمكت كرد و شما خيلي خوشحال شدي ...